Kunst in de publieke ruimte neemt niet alleen fysiek een publieke plaats in, maar bestaat ook symbolisch in het publieke, maatschappelijke veld. Daarom zijn de veranderingen in de presentatie van de collectie Kunst in de Stad doorheen de eeuwen een belangrijk onderdeel van het verhaal van deze collectie. Zowel de praktische oorzaken als de inhoudelijke motivaties om een kunstwerk te verplaatsen of uit de stad te verwijderen en in depot te nemen vertellen ons veel over de betekenis of waardering van deze kunstwerken en hoe die kan veranderen. Ideeën over zaken als mobiliteit, de publieke rol van kunst en urbane planning zijn in voortdurende ontwikkeling en de collectie Kunst in de Stad vervult vaak een signaalfunctie voor deze ontwikkelingen. De natuurlijk habitat van de collectie Kunst in de Stad is de publieke ruimte, dus de keuze voor een toegankelijk openluchtdepot – in tegenstelling tot een gesloten museumdepot– onderstreept het publieke karakter van deze collectie.
In het openluchtdepot worden beelden uit de collectie Kunst in de Stad in bewaring genomen die tijdelijk of permanent niet langer in de publieke ruimte getoond worden. Er zijn verscheidene redenen waarom een collectiestuk in depot genomen kan worden: gevallen van vandalisme en andere schade, wijzigingen in de aanleg van het openbaar domein, veiligheidsrisico’s, veranderingen in de maatschappelijke waardering van bepaalde collectiestukken of een combinatie van deze redenen. Het openluchtdepot vervult ook meerdere functies: het laat toe collectiestukken veilig te bewaren, te onderhouden en te blijven tonen als publiek erfgoed.
De huidige opstelling van het openluchtdepot werd ontworpen door architecte en vormgever Asli Çiçek, die zich hiervoor baseerde op het schaakspel. De betonplaten waarop de werken staan zijn als de vakjes van een schaakbord, de beelden als de schaakstukken. Çicek creëerde een omgeving waarbij ieder beeld apart van dichtbij te zien is maar zich ook verhoudt tot de andere kunstwerken in het depot. Een subtiel spel van kijkrichtingen en contrasten geeft deze opstelling een dynamiek die toelaat deze kunstwerken opnieuw te ontdekken en vormelijke of symbolische verbanden te leggen.
In onderstaande panelgesprek (opgenomen in mei 2021) spreken Asli Çiçek (architecte en vormgever), Samuel Saelemakers (curator collectie Kunst in de Stad), Neal Shasore (architectuurhistoricus) en Ellis Woodman (directeur Architecture Foundation) over de collectie Kunst in de Stad, de scenografie van het openluchtdepot en de uitdagingen van gecontesteerd publiek erfgoed.