Dit beeldhouwwerk is een Moebiusring, genoemd naar de wiskundige A.F. Moebius (1790-1868).
In de ring zit het principe van de oneindigheid vervat. Met dit werk en met vele andere is Max Bill erin geslaagd een puur abstract begrip als eindige oneindigheid te visualiseren in een harmonieuze, tastbare vorm.
Het werk heeft noch een begin, noch een einde en binnen- en buitenkant zijn niet van elkaar te onderscheiden. Het is een ruimtelijk symbool waarin men steeds verder gaat en tegelijk altijd terugkeert. Toen Bill dit werk in 1935 bedacht, had hij hiervan, naar eigen zeggen, totaal geen weet. Wel wou hij refereren aan pure mathematische vormen, die een groot deel van zijn oeuvre bepalen.
Vandaar dat Bill wel eens bij de ‘concrete abstracte kunst’ wordt ingedeeld. Met zijn geometrisch formalisme betrachtte hij een grotere universaliteit van de beeldtaal, wat hem niet altijd lukte. Zelf doorliep hij allerlei stromingen, met passages langs het kubisme en dadaïsme, hij kreeg een Bauhausopleiding en werd beïnvloed door Kandinsky en Klee, Arp en Mondriaan, Gropius en Le Corbusier. Naast beeldhouwer was hij ook architect en grafisch vormgever.
Specificaties
- Eindeloze Kronkel
- 1953- 56
- h. 125 cm x b. 125 cm x d. 80 cm
- Brons
- MID.B.102
